click to larger photo
Soviet Union 1962
The debut feature from the great Andrei Tarkovsky,
Ivan’s Childhood is an evocative, poetic journey
through the shadows and shards of one boy’s war-torn youth.
Moving back and forth between the traumatic realities
of WWII and the serene moments of family life
before the conflict began, Tarkovsky’s film
remains one of the most jarring and unforgettable depictions
of the impact of violence on children in wartime.
click to larger photo
Andrei Tarkovsky presents an austere,
bleak and haunting portrait of lost innocence in Ivan's Childhood.
Tarkovsky uses sharp, contrasting scenes of light and darkness
to visually delineate between the idealization of a normal life
and its seeming elusiveness in the hopelessness of war:
the brightness of the sunshine during Ivan's dream sequences
and Kholin's courtship of the nurse, Masha (Valentina Malyavina)
at a birch forest provide a jarring transition from the dark trenches,
murky swamps, and poorly lit barracks of the battlefield.
Nevertheless, within the daylight sequences,
Tarkovsky continues to reinforce a pervasive sense of entrapment
and helplessness: the spider web on the opening shot;
Ivan bathing in the well; Kholin's stolen kiss from Masha
while straddling a trench. What emerges is an ominous
and incongruent coexistence of nature and frontiers,
humanity and cruelty, youth and nihilism -
a reflection of the austere and unnatural landscape of war.
click to larger photo
Σοβιετική Ένωση 1962
Το χαρακτηριστικό ντεμπούτο του μεγάλου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι.
Το Ivan's Childhood είναι ένα υποβλητικό, ποιητικό ταξίδι
ενός αγοριού μέσα από τις σκιές και τα θραύσματα του πολέμου
που μαστίζει τη νεολαία.
Κινούμενος πέρα δώθε, ανάμεσα στην τραυματική πραγματικότητα
του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και τις γαλήνιες στιγμές της ζωής της οικογένειας
προτού να αρχίσει η σύγκρουση,
αυτή η ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι παραμένει
μία από τις πιό ενοχλητικές και αξέχαστες περιγραφές
του αντίκτυπου της βίας στα παιδιά στην εμπόλεμη περίοδο.
O Αντρέι Ταρκόφσκι παρουσιάζει ένα σκληρό,
και ζοφερό πορτρέτο της χαμένης αθωότητας στην παιδική ηλικία του Ιβάν.
Ο Ταρκόφσκι χρησιμοποιεί τις αιχμηρές,
αντιπαραβαλλόμενες σκηνές του φωτός και σκότους
για την οπτική οριοθέτηση μεταξύ της εξιδανίκευσης μιας κανονικής ζωής
και την φαινομενική εξιδανίκευση της μέσα από την απελπισία του πολέμου:
η φωτεινότητα της ηλιοφάνειας κατά τις ακολουθίες στο όνειρο του Ιβάν
και οι ερωτοτροπίες του Kholin με τη νοσοκόμα, Masha (Βαλεντίνα Malyavina )
σε ένα δάσος από σημύδες παρέχουν μια έντονη , ενοχλητική μετάβαση
από τις σκοτεινές τάφρους, τα σκοτεινά έλη, και τους κακοφωτισμένους στρατώνες του πεδίου μάχης.
Εντούτοις, μέσα στις ακολουθίες του φωτός της ημέρας,
ο Ταρκόφσκι συνεχίζει να ενισχύει μια κυρίαρχη αίσθηση της παγίδευσης και της αδυναμίας .
click to larger photo
Αυτό που προκύπτει είναι μια δυσοίωνη και ασύμφωνη συνύπαρξη της φύσης
και των ορίων, της ανθρωπότητας και της σκληρότητας,
της νεολαίας και του μηδενισμού -
μια αντανάκλαση του αυστηρού και αφύσικου τοπίου του πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου